در نامه ای به CBP، سناتور ران وایدن، از ایالت اورگان، از آژانس خواست “به جای اجازه تفنگ بی رویه از سوابق خصوصی آمریکایی ها بدون سوء ظن به جنایت، روی مجرمان مظنون و تهدیدات امنیتی تمرکز کند.”
CBP هنوز تعداد کل آمریکاییهایی که دادههایشان در این پایگاه داده ذخیره شده است، یا تعداد دفعات آن در پایگاه داده را به وایدن اعلام نکرده است. با این حال، در ماه ژوئن، آژانس تخمین زد که دادههای «کمتر از 10000» تلفن در سال را ذخیره میکند.
وی افزود: «چنین تغییراتی از امنیت ملی بهتر محافظت میکند و به حقوق آمریکاییهایی که برای تجارت و تفریح به خارج از کشور سفر میکنند احترام میگذارد».
این سناتور نوشت: «سیبیپی هرگز سعی نکرده است که کسی را به دلیل امتناع از افشای رمز عبور یا باز کردن قفل تلفن یا لپتاپ خود جریمه کند. “در واقع، آژانس حتی یک خط مشی یا دستورالعمل رویه مکتوب در مورد ارزیابی جریمه ها در این شرایط صادر نکرده است.”
با این حال، وایدن خاطرنشان کرد که مسافران ایالات متحده تاکنون با رمزگذاری دادههای دستگاه خود یا خودداری از دادن رمز عبور خود به CBP، این جستجوها را متوقف کردهاند.
در حالی که مجریان قانون معمولاً برای انجام چنین جستجوهایی نیاز به صدور حکم دارند، CBP از شکاف “جستجوی مرزی” استفاده کرده است که به افسرانش اجازه می دهد تا تلفن یا لپ تاپ مسافران بین المللی را جستجو کنند.

وایدن از CBP خواست تا یک طرح مکتوب تا 31 اکتبر برای رسیدگی به این مسائل ارائه کند.
منبع: https://www.zdnet.com/article/us-senator-reveals-how-us-customs-has-amassed-data-from-americans-devices/#ftag=RSSbaffb68
وایدن گفت که دفتر او در جریان جلسات توجیهی آژانس از شیوههای “وحشیانه” CBP مطلع شد. او گفت که آژانس “مسافران را تحت فشار قرار می دهد تا قفل دستگاه های الکترونیکی خود را بدون اطلاع کافی از حقوق خود باز کنند.” پس از آن، محتوا در یک پایگاه داده مرکزی بارگیری می شود که تقریباً به هر دلیلی برای تقریباً 2700 کارمند DHS قابل دسترسی است. وقتی یک کارمند دولتی به آن پایگاه داده دسترسی پیدا می کند، لازم نیست دلیل انجام این کار را ثبت کند.
هر ساله هزاران آمریکایی قبل از سفر به خارج از مرزها، تلفن ها و سایر دستگاه های خود را جستجو می کنند. اکنون، یک سناتور آمریکایی این کار را کرده است آشکار کرد وقتی گمرک و حفاظت مرزی ایالات متحده (CBP) این دستگاهها را جستجو میکند، محتویات آنها را – که میتواند شامل پیامهای متنی، تصاویر و سایر اطلاعات شخصی باشد – در یک پایگاه داده عظیم که به مدت 15 سال در آن نگهداری میشود دانلود میکند. این پایگاه داده برای هزاران کارمند وزارت امنیت داخلی قابل دسترسی است.