شخصی در آن صفحه باید صحبت نکند.
گتی ایماژ
به عنوان مثال، الفاظ صرف، مانند “سوپر”.
همانطور که محقق اصلی مایکروسافت در تعامل انسان و کامپیوتر، شان رینتل، می گوید: “شما می توانید به وضوح الگوهایی از افرادی را بیابید که در نوبت های طولانی قرار می گیرند یا به طور منظم صحبت دیگران را قطع می کنند.”
مایکروسافت – و علم به طور کلی – برخلاف آنچه که به عنوان “وقفه های برق” توصیف می کند، دقیقاً توصیف خود را از این افراد ملایم نمی کند. میگوید این وقفهها «تصرفات واقعاً خصمانهای هستند، چه عمدی یا توسط فردی کاملاً ناآگاه».
شما با آن شخص کار می کنید.
در یک ورودی اخیر WorkLab ، مایکروسافت جلسات ترکیبی را گاهی اوقات بی نظم توصیف کرد. بنابراین دانشمندان آن تلاش کرده اند تا انواع مختلف وقفه هایی را که در جلسات اتفاق می افتد، دسته بندی کنند.
همچنین: کار از راه دور در مقابل زندگی اداری: آزمایش های زیاد و بدون پاسخ آسان
همچنین: قوانین کار در حال تغییر است و کار ترکیبی برنده است
مایکروسافت همچنین در حال آزمایش استفاده از صدای فضایی است تا فاصله بین افرادی که از راه دور کار می کنند و افرادی که در دفتر کار می کنند برابر کند.
اما، حتی اگر این کار را می کردید، او احتمالا متوجه نمی شد. او خیلی مشغول است که عاشق صدای خودش، اعتماد به نفس عالی خودش و توانایی خودش در اصلاح شما باشد.
من مطمئن نیستم که علم چقدر خوب یا با چه سرعتی می تواند رفتار را تغییر دهد – به نظر می رسید که در طول کووید با افراد زیادی مبارزه می کند.
به نظر میرسد که مایکروسافت اگر شرکتها بتوانند تحلیلهای خود را انجام دهند، آن را دوست خواهد داشت، اما به همین جا متوقف نمیشود. تلاش برای یافتن پاسخ های ملموس و پایدار است.
با این حال، اگر مایکروسافت بتواند راهی برای رسیدن به خودخواهان واقعاً اصلاح ناپذیر پیدا کند، بسیار جذاب خواهد بود.
این ممکن است شما را شگفت زده کند، اما مایکروسافت می خواهد در این زمینه به شما کمک کند. به عبارت دقیق تر، از دانشمندانش می خواهد که به شما کمک کنند.
حالا ممکن است این افراد در واقع جلسه را اداره کنند و سعی کنند آن را کنار بگذارند. همچنین ممکن است آنها آدمهایی با احترام به خود باشند که هرگز نباید به یک سلسله مراتب شرکت نزدیک شوند.
اعتراف میکنم که وقتی در یک جلسه تیم هستم، تشخیص دقیق زمان صحبت کردن سخت است – مگر اینکه دعوت شوند – و همیشه احساس میکنم که باید سخنرانیام را کوتاه نگه دارم. (می دانم که نعمتی برای دیگران است.)
“هی، مدیر ارشد. آیا متوجه میشوی که چقدر حرفت را قطع میکنی و باید حرف بزنی؟ همه. زمان.”
من در اکثر موارد مشکوکم که آن شخص مرد باشد.
“چیزی گفتی؟ من مشغول صحبت بودم.”
منبع: https://www.zdnet.com/article/microsoft-is-working-hard-to-shut-up-the-egotistical-blowhard-on-your-team/#ftag=RSSbaffb68
وقتی در همان فضای فیزیکی هستید، دریافت نشانهها آسانتر است. صدای فضایی به شما سرنخی میدهد که کلمات یک نفر از کدام جهت میآیند.
شما واقعاً آن شخص را دوست ندارید.
وقتی به شما بگویم که وقتی محققان شرکت رونوشتهای جلسات ناشناس را تجزیه و تحلیل کردند، الگوهای خاصی پیدا کردند، شما را در فراموشی حتمی غافلگیر خواهد کرد.
همچنین قطع کردن صحبت بسیار دشوار است – اگر کسی واقعاً احساس کند که مهم است – زیرا مطمئن نیستید که آیا مردم میتوانند این کاری را که شما میخواهید انجام دهید، ببینند یا خیر. (بله، شما می توانید دست خود را به صورت فیزیکی یا مجازی بالا ببرید، اما این کار چندان آسان نیست.)
شما آن شخص را می شناسید.
بیشتر از نظر فنی نادرست است
او بهتر می داند. او جملات را با “از نظر من” یا “از نظر تاریخی” یا “نکته این است که…” آغاز می کند و وقتی در یک جلسه با او روبرو می شوید، می خواهید به او بگویید که فقط آن را ببندد.
راهبری نوشته