نمای جدید ستون‌ها به محققان کمک می‌کند تا با شمارش دقیق‌تر ستاره‌های تازه‌تشکیل‌شده و مقادیر گاز و غبار، اطلاعات بیشتری در مورد شکل‌گیری ستارگان کسب کنند. در نهایت، دانشمندان می توانند درک بهتری از چگونگی بیرون آمدن ستاره ها از این ابرها در طی میلیون ها سال داشته باشند.
ستون های آفرینش در سال 1995 (سمت چپ) توسط تلسکوپ فضایی هابل و در سال 2022 توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب (سمت راست) عکسبرداری شده است.
NASA، ESA، CSA، STScI؛ جوزف دپاسکوال (STScI)، آنتون ام. کوکموئر (STScI)، آلیسا پاگان (STScI).
گوی های قرمز روشنی که در بیرون یکی از ستون های غبارآلود قرار دارند، ستاره های تازه تشکیل شده هستند. اگر با خود فکر می کنید که “مطمئناً شبیه یک ستاره نیست”، کاملاً در اشتباه نیستید. هنگامی که گره هایی با جرم کافی در ستون های گاز و غبار ایجاد می شوند، در نهایت تحت نیروی گرانش خود شروع به فروپاشی می کنند، گرم می شوند و ستاره های جدیدی را تشکیل می دهند. به گفته ناسا خطوط مواج که مانند گدازه در لبه ستون ها به نظر می رسند از ستارگانی که در حال شکل گیری هستند خارج می شوند.
علیرغم اینکه شبیه تصویری از فضا است که توسط هوش مصنوعی ایجاد شده است، تصویر بالا و سمت راست عکسی از ستون های آفرینش است که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب گرفته شده است. در منظره‌ای رنگارنگ، این عکس ستاره‌های درخشانی را نشان می‌دهد که در میان ابرهای متراکم از گاز و غبار شکل می‌گیرند.
منبع: https://www.zdnet.com/article/nasas-webb-telescope-takes-dazzling-images-of-the-pillars-of-creation/#ftag=RSSbaffb68